Dziś rozmawiamy z Duff, utalentowaną kobietą urodzoną w 1995 roku, która mieszka w Caracas i opowiada nam o swoim życiu muzycznym!
Astrid: Od kiedy interesujesz się tworzeniem muzyki i na jakim instrumencie nauczyłeś się grać?
Duff: Moje zainteresowanie muzyką trwało odkąd pamiętam. Pamiętam, że od dzieciństwa używałem ołówków do naśladowania dźwięku pałeczek perkusyjnych i zabawkowej czwórki, aby udawać, że gram jak Dimebag Darrell, słuchając wszelkiego rodzaju muzyki i zwracając uwagę na teksty, nie wiedząc, o czym są, było częścią mojego rozwoju. I tak kiedy miałem 7 lat, mój tata dał mi moją pierwszą gitarę akustyczną. Byłem samoukiem, miałem już skomponowane pierwsze piosenki i tak zaznaczyłem instrument na całe życie.
Astrid: Jak nazywał się twój pierwszy zespół i kiedy powstał?
Duff: Zobaczmy, kiedy jesteś nastolatkiem z bijącym sercem, każda mała grupa przyjaciół o wspólnych gustach, którzy nawet nie wiedzą, jak grać “Los Pollitos” i marzą o byciu gwiazdą rocka, co weekend wyjmą zespół i umrą w ten sam weekend HAHAHA!
Ale mój pierwszy zespół jako taki nazywał się Viperia, graliśmy hard rock z ciężkimi thrashowymi melodiami. Nie trwaliśmy długo, w latach 2012-2013 mieliśmy nasze umysły gdzie indziej.
Astrid: Kiedy po raz pierwszy grałaś z publicznością?
Duff: Po raz pierwszy zmierzyłem się z tremą na scenie dwa razy z zespołem mojej złośliwości: Bronkarmada.
To było 22 maja 2015 roku, kiedy miałem podwójną prezentację. Pierwszy z tych wieczorów nosił tytuł “Soziedad LP presenta a… ” w barze Cascabelero, gdzie dzieliliśmy z zespołem Deskicio-Frenicos, a drugi tego wieczoru był w barze Frankgarden, kilka metrów od poprzedniego, i nazywał się “Gañotes Roncos” i dzieliliśmy scenę z zespołami Convoy, Etapontok, Pellejo i Desmoterion.
Ta noc zdefiniowała moje przeznaczenie.
Astrid: Jakie jest środowisko dla dziewczyny gitarzystki?
Duff: Cóż, mówiąc w moim przypadku, mogę powiedzieć, że nie było tak źle. Myślę, że miałam szczęście być otoczona przez bardzo pięknych ludzi (głównie otoczonych mężczyznami), którzy byli bardzo pomocni we wszystkich dziedzinach życia.
Nie pomijam jednak faktu, że w tej muzycznej gildii nic nie jest łatwe dla kobiet. Wroga gildia, wszędzie pełna rywalizacji, zazdrości, frustracji i przemocy.
Bycie gitarzystką muzyki ekstremalnej nie było niczym nowym w Wenezueli, ale jeśli musisz być wystarczająco dojrzały, aby nie wpaść w złe intencje człowieka, musisz mieć szeroko otwarte oczy i stopy na ziemi, aby spełnić wszystko, co jest proponowane, i nadal przekazywać to, co najlepsze z ciebie za pomocą swojego instrumentu.
I nie pomijając tego: nie powinno być dnia, w którym nie dziękuje się tym wszystkim kobietom, które jako producentki eventowe, ilustratorki, graficzki, menedżerki, lutniczki, dziennikarki, redaktorki, produkujące odzież itp., pracowały nad tym, aby zespoły muzyki ekstremalnej i różne kultury muzyczne miały poziom profesjonalizmu, jaki znamy dzisiaj.
Astrid: Jakie inne zawody uprawiasz poza muzyką? Opowiedz nam o nich.
Duff: Obecnie pracuję jako tatuażysta specjalizujący się w tradycyjnym tatuażu blackworkowym. Ilustruję i robię też szkice dla marek niektórych przyjaciół, a kiedy mnie potrzebują, jestem asystentem fotografa. Ale prawda, inne działania i zawody, które mam do czynienia z muzyką, więc tylko te trzy można powiedzieć, że są jedynymi poza nią HAHAHA!
Astrid: Z jakimi zespołami obecnie grasz?
Duff: Obecnie gram z zespołami Tukuca Zakayama (T.Z) i 7Balazos.
Astrid: Czy współpracowałaś z innymi zespołami?
Duff: Zobaczmy, kiedy mówisz mi “kolaboracje”, myślę, że oznacza to występ z zespołem. Ale jeśli masz to na myśli, nie bardzo.
Teraz powiedzmy, że “Za kulisami”, jeśli dużo współpracowałem z wieloma zespołami, od ich prezentacji, ilustracji, ulotek, a nawet kompozycji. Zwykle rozdaję nawet riffy lub piosenki, o których wiem, że nigdy nie zagram, także chodząc na ich próby i dając im wszelkie wsparcie, jakie mogę im dać.
Jeśli mi nie wierzysz, idź do Berenjena Studio, a zobaczysz mnie na próbach każdego siostrzanego zespołu, próbując wyrównać swoje wzmacniacze lub nagrywając koncert HAHAHA!
Astrid: Jaki jest cel lub przesłanie zespołów, dla których grasz?
Duff: Musisz pamiętać, że w dwóch zespołach, które gram, jest inny przekaz, ponieważ oba są zupełnie inne, mimo że są punkowe.
Jak wszyscy już wiedzą, jako zespół lat, 7Balazos niesie przesłanie obrzydzenia codziennym i przeciętnym życiem zwykłego Wenezuelczyka w towarzystwie leksykonu Caracas, sarkazmu i alkoholu jako esencji punk rocka.
W przypadku T.Z przekaz jest mocny, ponieważ jest to protest band, a jak każdy protest band nie ma przyjemnego przekazu. Wiemy, że Wenezuelczycy nie lubią, gdy mówi się im to, co jest oczywiste, zwłaszcza jeśli jest to obecna sytuacja w kraju. Jednak T.Z pokazuje opinię i wizję sfrustrowanego, zmęczonego Wenezuelczyka, który widzi, jak wielu umiera niesprawiedliwie, podczas gdy jego żołądek dzwoni przez dni, których nie jadł. Oprócz tego, że zespół nie wykonuje punk rocka, wykonuje D-Beat i dlatego odróżnia się od jednego do drugiego.
Astrid: Jak myślisz, jaki wpływ społeczna może wywrzeć twoja praca artystyczna?
Duff: Kiedy tworzę coś z moją wytwórnią, fanzinem, wydarzeniem lub zespołem, pierwszą rzeczą, którą proponuję, jest to, że nie jest to więcej tego samego, a jeśli jest to coś, co już zostało zrobione, upewniam się, że jest to najbardziej autentyczne w swojej istocie. Oczywiście, nie wierząc mi ani bardziej, ani mniej niż komukolwiek.
Rezultat tego, co zrobiłem, był kontrowersyjny ze względu na fakt, że najmniej oczekiwano tego od młodej kobiety urodzonej w 95 roku, która nosi kontrkulturowy metalpunk jako emblemat.
I chcę, aby więcej młodych kobiet takich jak ja było zmotywowanych do robienia wielu rzeczy w przyszłości, równych lub lepszych niż ja do tej pory. Niech zobaczą, że nie ma ograniczeń, a jeśli widzą granice? Że czują, że mogą złamać ich swoją kreatywnością i poświęceniem bez względu na to, jaki to temat, czy to jest metal, czy to jest punk, czy to jest aktywizm polityczny, jeśli jest to obrona naszych praw, niezależnie od tematu, ale że robią to bez strachu przed czymkolwiek.
Ze swojej strony będę nadal tworzył, tworzył i rozpowszechniał moją muzykę w różnych formach, które istnieją.
Jeśli Wenezuela będzie w stanie otworzyć się i zwrócić szczególną uwagę na to, co robi, być może wpływ będzie dawał do myślenia.
Astrid: Czy zrobiłabyś to na całe życie?
Duff: Oczywiście. Nie wątpię w to ani przez sekundę.
To była dla mnie przyjemność rozmawiać dziś z Duff, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o niej, możesz śledzić ją w jej sieciach społecznościowych!
Media społecznościowe:Instagram:
@duff_thrasher_fromhell
@tukucasakayama
@7balazos